Al doende leert men is een uitspraak die iedereen ongetwijfeld kent, dit is zeker van toepassing voor studenten techniek & beroep. Technologie is overal om ons heen, wij kunnen het niet meer wegdenken en toch hapert het beleid. Deze week verschenen er 2 artikels in De Tijd die mijn wenkbrauwen deden fronsen. Hoe is het mogelijk dat er zo wordt gesukkeld in het onderwijs?

Vorige week, op 24 augustus, verscheen een artikel in De Tijd getiteld: "Wachtlijsten voor technisch en beroepsonderwijs". Geen mens die begrijpt dat bij een tekort aan werkkrachten in de industrie een wachtlijst onstaat voor deze mensen op te leiden. 

Het probleem stelt zich doordat er niet genoeg opleidingscentra en docenten zijn die deze praktijk vakken kunnen geven. Deze opleidingcentra weigeren studenten omdat zij niet de middelen hebben om deze op te leiden. Het is alvast logisch wanneer je geen economische activiteiten met deze machines uitvoert dat deze te duur zijn. Men ziet hier een probleem terwijl de oplossing voor hun neus staat.

Bedrijven die smeken om arbeidskrachten en bereid zijn deze op te leiden, vinden hun weg niet naar het onderwijs. Het is duidelijk dat de brug tussen het bedrijfsleven en onderwijs nog in opbouw is.

Diezelfde 24 augustus verscheen er gelukkig een artikel met beter nieuws voor onze studenten en bedrijven. Vanaf 1 september kunnen bedrijven hun diensten aanbieden om studenten op te leiden. Dit is een positieve maatregel die hopelijk een grote impact zal hebben. 



Het is logisch dat bedrijven met kennis en know how de verantwoordelijkheid en deels ook het budget krijgen om deze studenten klaar te stomen voor de arbeidsmarkt. Studenten techniek & beroep zijn een hoeksteen voor de uitvoering en implementatie van technologie in onze maatschappij. 

Er is dus hoop voor studenten techniek & beroep dat zij een deftige opleiding kunnen genieten en worden gemontiveerd om hun talenten te ontplooien en onze economie te ondersteunen.